Charakterystyka polimorfów leków metodą IGC- SEA

Dwa polimorfy tego samego aktywnego materiału farmaceutycznego zostały scharakteryzowane za pomocą odwróconej chromatografii gazowej z nieskończonym rozcieńczeniem (IGC SEA). Zaobserwowano wyraźne różnice we właściwościach powierzchni, pomimo chemicznie identycznej natury próbek. Czułość tej techniki może być bardzo przydatna w identyfikacji odchyleń między partiami, a formy polimorficzne są jedną z przyczyn tego problemu.

Zmienność materiałów aktywnych między partiami stanowi poważny problem dla przemysłu farmaceutycznego. Jednym z powszechnych źródeł takiej zmienności jest obecność dwóch lub więcej polimorfów, często chemicznie identycznych, ale o różnych właściwościach fizycznych. Wybór dostępnych technik do ich analizy i charakteryzacji może być ograniczony przez naturę materiałów i wrażliwość na niewielkie różnice fizykochemiczne między nimi. Jedną z odpowiednich technik jest odwrócona chromatografia gazowa. Dane polimorfy eksponują różne powierzchnie kryształów i grupy funkcyjne znajdujące się na niej. iGC SEA mierzy te właściwości powierzchni, co umożliwia ich porównanie i identyfikowanie.

W tym artykule dwa polimorfy Xemilofibanu (Farmacja) zostały zbadane za pomocą iGC SEA w celu zmierzenia składowej dyspersyjnej energii powierzchni oraz specyficznych oddziaływań polarnych z wieloma rozpuszczalnikami. Zaobserwowano wyraźne różnice między dwoma polimorfami. Ponadto udało się wykazać, że próbka polimorfu A pozostała w tej polimorficznej formie po zmieleniu i narażeniu na wysoką wilgotność.

Metoda

Próbki w postaci drobnego proszku dostarczonego przez firmę Pharmacia-Pfizer były badane bez dalszej obróbki. Kolumny szklane o średnicy wewnętrznej 2 mm i długości 30 cm, poddane działaniu dimetylodichlorosilanu w celu pasywacji powierzchni, zostały wypełnione 150-200 mg próbki (patrz tabela 1) i ubijane, aż proszek osiągnął stabilny poziom.

Wszystkie dane zostały zarejestrowane przy użyciu SMS-iGC 2000 i przeanalizowane przy użyciu pakietu SMS Analysis Suite. Jako gaz wymywający stosowano mieszaninę 3% P/P0 par w helu. Objętość martwą mierzono przy użyciu metanu (10% P/P0).

Przed rejestracją danych próbkom pozwolono osiągnąć równowagę wilgotności w przepływie gazu nośnego (Hel) przez kilka godzin.

Wyniki

Składnik dyspersyjny energii powierzchniowej mierzono przy 0% RH dla wszystkich próbek, stosując metodę Schultza i in. [1]. Przykładowy wykres danych dla Polimorfu B pokazano na Rysunku 1. Drugie kolumny Polimorfu A i partia Polimorfu A, które zostały zmielone i poddane obróbce w warunkach wysokiej wilgotności (75% RH) przez kilka godzin, zostały zapakowane i zmierzone w celu oszacowania powtarzalności danych. Wyniki tych pomiarów podsumowano w Tabeli 1.