Miareczkowanie potencjometryczne we współczesnej chemii analitycznej

Alkalimetrycznie sole amoniowe można oznaczać w środowisku organicznym, najczęściej alkoholowym lub wodno-organicznym, np. wody i acetonu. Miareczkowanie można przeprowadzać za pomocą mianowanego roztworu NaOH, wodnego lub alkoholowego (np. chlorowodorek: ambroksolu, bupivakain i cetyryzyny). Najczęściej w oznaczeniach wielu soli do roztworu analitu dodaje się kwasu solnego w odpowiednim stężeniu, w celu lepszej identyfikacji punktu końcowego. W pierwszym skoku miareczkowania następuje zobojętnienie HCl, w drugim – zobojętnienie substancji leczniczej. Objętość mianowanego roztworu wodorotlenku sodu między dwoma punktami końcowymi odpowiada zawartości analitu. Tym sposobem oznacza się następujące sole: chlorowodorek: bromeksyny, chininy, chloropromazyny, difenhydraminy, efedryny, lidokainy, nafazoliny, pilokarpiny, papaweryny, promazyny i prometazyny. Inna metoda potencjometryczna polega na miareczkowaniu jodometrycznym. W środowisku kwasowym następuje redukcja jodanu potasu do jonów jodkowych, natomiast analit siarczan dihydralazyny zostaje utleniony. W oznaczeniu tym stosuje się elektrodę platynową oraz kalomelową.

Miareczkowanie potencjometryczne w obowiązujących Polskich Normach

Polski Komitet Normalizacyjny, który odpowiada za organizację działalności normalizacyjnej, odgrywa istotną rolę w gospodarce rynkowej – jest gwarancją jakości niezawodności wyrobów, procesów i usług i przyczynia się do konkurencyjności polskich produktów [12]. Jednym z ważniejszych badań są oznaczenia określonych związków, grup funkcyjnych czy pierwiastków w różnych surowcach, produktach czy substancjach. Badania takie można wykonać m.in. metodą miareczkowania potencjometrycznego, które ma zastosowanie w następujących sektorach normalizacyjnych: Sektor Chemii, Sektor Żywność, Rolnictwo i Leśnictwo, Sektor Zdrowie, Środo...