Miareczkowanie potencjometryczne we współczesnej chemii analitycznej

Miareczkowanie potencjometryczne jest instrumentalnym sposobem detekcji punktu końcowego. Podobnie jak w przypadku metod wizualnych klasycznych, możemy również zastosować je do reakcji typu kwas – zasada, reakcji strącania osadów, reakcji tworzenia kompleksów czy reakcji redoks. W zależności od tego, jaki rodzaj substancji oznaczamy, miareczkowanie można przeprowadzić w środowisku wodnym lub niewodnym. Mimo tego, że metoda instrumentalna przewyższa kosztami metodę miareczkowania klasycznego, można ją zastosować, zwłaszcza jeśli analizowane roztwory są mętne lub zabarwione, a także oznaczyć obok siebie kilka jonów lub ich postaci istniejących obok siebie. Oznaczenia w takich warunkach metodą wizualną są utrudnione ze względu na dobór odpowiednich wskaźników. Ponadto pośrednie metody miareczkowania potencjometrycznego nie wymagają kalibracji elektrody wskaźnikowej, a taka czynność jest czasem wielokrotnie konieczna przy stosowaniu potencjometrii bezpośredniej (metoda krzywej kalibracyjnej, metody dodatków). W metodach potencjometrycznych dokładność oznaczeń PK zależy m.in. od dokładności wyznaczenia miana titranta, wielkości skoku miareczkowania i od błędu paralaksy.

Techniki miareczkowania potencjometrycznego

Miareczkowanie potencjometryczne można przeprowadzić w sposób manualny, półautomatyczny oraz automatyczny, w zależności od wymaganej precyzji, dokładności oznaczenia, czasu i kosztów analizy i oczywiście dostępności aparatury i sprzętu. Od wielu lat na rynku jest dostępna bogata oferta w zakresie wielu komercyjnych elektrod jonoselektywnych, pH-metrycznych czy odniesienia, mierników, mieszadeł, np. magnetycznych, które można zastosować do manualnego miareczkowania potencjometrycznego, wykorzystując dodatkowo sprzęt szklany laboratoryjny (biureta, zlewka). Miareczkowanie ręczne polega na zestawi...