Nanorurki węglowe jako nowoczesny materiał do konstrukcji czujników

Pomiary siły elektromotorycznej układu elektroda ibuprofenowa – elektroda odniesienia wykonywano w temperaturze 22±1°C, przy pomocy 16-kanałowego systemu zbierania danych (Lawson Labs. Inc. USA) sprzężonego z komputerem. Klucz elektrolityczny elektrody odniesienia Ag/AgCl (Orion 90-02) napełniony był roztworem CH₃COONa o stężeniu 1 M. Roztwory były mieszane w czasie pomiarów mieszadłem magnetycznym.

Pomiar EIS przeprowadzono, stosując analizator elektrochemiczny AUTOLAB sterowany przez oprogramowanie FRA, wersja 4.9 (Eco Chemie Utrecht, Holandia), połączony z układem trzech elektrod. Elektrodę pracującą stanowiła elektroda ibuprofenowa (GCE 1 i 2), elektrodą odniesienia była elektroda Ag/AgCl (3M KCl), a elektrodą pomocniczą była elektroda Pt. Widma impedancji rejestrowano w zakresie częstotliwości od 10 Hz do 1 MHz przy potencjale 0,2 V i amplitudzie 0,1 V.

Wnioski

Z przeprowadzonych badań wynika, że czujniki 1 i 2 wykazują porównywalne krzywe odpowiedzi, chociaż można zauważyć, że parametry czujnika GCE1 są nieco korzystniejsze. Zakres prostoliniowości krzywych kalibracyjnych wynosi odpowiednio 3,2×10^-5 – 10^-2 oraz 5×10^-5 – 10^-2 mol L^-1. Średnia czułość elektrody (dla 8 pomiarów), zawierającej HBβCD, jest prawie nernstowska, za to granica wykrywalności jest korzystnie niższa o 2,7x10^-4 mol L^-1. Elektrody wykazują dobrą odtwarzalność potencjału. Dla elektrod GCE1 i GCE2 średnie wartości potencjału wynosiły odpowiednio 340±1,1 mV i 280±0,9 mV dla elektrody GCE1 oraz -240±2,3 mV i 178±2,4 mV dla elektrody GCE2 w roztworach soli sodowej ibuprofenu odpowiednio 1×10^-3 i 1×10^-2 mol L^-1. Czas odpowiedzi jest krótki i wynosi 15-10 s.