Czy jest nam potrzebna kontrola żywności? Rola i znaczenie analityki

Metody wykorzystywane do oznaczania obecności antybiotyków w żywności można ogólnie podzielić na jakościowe, ilościowe i półilościowe. Podobnie jak w wypadku oznaczania pozostałości pestycydów proces ekstrakcji, gwarantujący odpowiedni odzysk i stopień zatężania, jest kluczowy w analityce tych związków. Metody ekstrakcji ciecz/ciecz (oparte w dużej mierze na ekstrakcji acetonitrylem), przyspieszona ekstrakcja rozpuszczalnikami (ASE), w połączeniu z oczyszczaniem na kolumienkach SPE, a także metodą QuEChERS dominują. Rozdział i detekcja związków odbywa się wyłącznie za pomocą chromatografii cieczowej w odwróconym układzie faz, z detekcją coraz częściej za pomocą tandemowej spektrometrii mas. Z uwagi na charakter oznaczanych związków stosowana jest jonizacja za pomocą elektrorozpylania (ESI). Coraz większą rolę zaczyna odgrywać także spektrometria mas wysokiej rozdzielczości (HRMS) umożliwiająca rozdział związków izobarycznych poprzez dokładny pomiar masy w sytuacji, gdy niemożliwy jest ich rozdział na drodze chromatograficznej. Wśród metod wykorzystywanych do detekcji pozostałości antybiotyków w żywności dominują: LC/MS (38%), LC/UV (18%), Elisa (18%), elektroforeza (6%), biosensory (8%) czy inne metody screeningowe.

Ryc. 4. Chromatogram GC-MS/MS (MRM) z rozdziału haloanizoli w winie białym (standardy analizowanych związków dodane w stężeniu 1 ng/L): 2,4,6-TCA (2,4,6-trichloroanizol); 2,3,6-TCA (2,3,6-trichlororoanizol); TeCA (tetrachloroanizol, TBA – 2,4,6-tribromoanizol; PCA – pentachloroanizol. Na podstawie [8]<...