Metody oznaczania zawartości białek glutenowych w żywności bezglutenowej

Kwestię produktów bezglutenowych, a dokładnie dopuszczalnego poziomu glutenu, reguluje Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) nr 828/2014. W cytowanym dokumencie podano dozwolone sformułowania dotyczące nieobecności lub zmniejszonej zawartości glutenu w żywności oraz warunki ich stosowania. Zgodnie z tym sformułowanie „bezglutenowy” można stosować wyłącznie, jeśli dana żywność w postaci sprzedawanej konsumentowi końcowemu zawiera nie więcej niż 20 mg/kg glutenu. Sformułowanie „o bardzo niskiej zawartości glutenu” można stosować wówczas, jeżeli zawartość glutenu w żywności składającej się z jednego lub większej liczby składników, lub zawierającej jeden albo większą liczbę składników wytworzonych z ziarna pszenicy, żyta, jęczmienia, owsa lub ich odmian krzyżowych, które zostały specjalnie przetworzone w celu zmniejszenia zawartości glutenu, nie przekracza 100 mg glutenu/kg żywności sprzedawanej konsumentowi końcowemu. Owies znajdujący się w żywności określanej jako bezglutenowa lub o bardzo niskiej zawartości glutenu, musi być specjalnie wyprodukowany, przygotowany lub przetworzony tak, aby uniknąć zanieczyszczenia pszenicą, żytem, jęczmieniem lub ich odmianami krzyżowymi, a zawartość glutenu w ziarnie owsa lub jego przetworów nie może przekraczać 20 mg/kg [14, 15].

Nieceliakalna nietolerancja glutenu

Nieceliakalna nadwrażliwość na gluten to zespół objawów i zaburzeń zależnych od glutenu, który w ostatnich latach wzbudził zainteresowanie naukowców i klinicystów na całym świecie. Etiopatogeneza nie została jeszcze wyjaśniona. Obecnie brakuje określonego biomarkera nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten, który mógłby służyć diagnozie lub monitorowaniu leczenia. Diagnoza tego schorzenia wymaga związku przyczynowego pomiędzy wystąpieniem objawów klinicznych a spożywaniem produktu spożywczego za...