Analiza ilościowa środków odkażających i dezynfekujących, zastosowanie czujników potencjometrycznych

Elektrody jonoselektywne wykazują wiele korzystnych cech, tj.: są łatwe w przygotowaniu i w obsłudze, tanie, posiadają korzystne parametry analityczne (selektywność, odpowiednia czułość, dokładność, precyzja). Oprócz ww. zalet wykazują kompatybilność z analizowaną próbką, nie wymagają modyfikowania próbki, ponadto w odróżnieniu od innych metod analitycznych czujniki umieszcza się w badanym ośrodku, co w pewnym sensie narzuca im małą, zwartą budowę [10, 11].

Czujniki do oznaczania substancji organicznych o działaniu antyseptycznym i dezynfekującym

Elektrody jonoselektywne mogą reagować na cząsteczki organiczne, które posiadają grupy funkcyjne i wykazują właściwości kwasowo-zasadowe. Związki należące do środków antyseptycznych i dezynfekujących, które wykazują charakter zasadowy, to np.: pochodne guanidyny (zawierają grupy aminowe pierwszo- i drugorzędowe), tenzydy kationowo-czynne, (zawierające czwartorzędowy azot amoniowy) i związki heterocykliczne posiadające azot z wolną parą elektronową. Są one z reguły nierozpuszczalne w wodzie, ale po reakcji protonowania najczęściej tworzą rozpuszczalne sole, tj. chlorowodorki, siarczany lub rzadziej fosforany, cytryniany, octany, glukoniany i in. Sole amoniowe poprzez elektrostatyczne oddziaływania z lipofilowymi anionami tworzą pary jonowe. Najczęściej stosowanym w membranie elektrody przeciwjonem jest anion tetrafenyloboranowy (TPB). Inne związki o charakterze kwasowo-zasadowym, do których należą tenzydy amfoteryczne, zawierają w swojej cząsteczce zarówno grupy karboksylowe, jak i aminowe.

Jak podaje literatura naukowa, opracowano czujniki potencjometryczne do oznaczania leków o charakterze zasadowym, m.in. chlorheksydyny, chlorku benzalkoniowego, jodopowidonu.