Wysokoprzepustowa automatyczna mikroskopia fluorescencyjna – twórcze rozwinięcie klasyki

Dyski pojedyncze stosuje się, jeżeli źródłem światła wzbudzającego fluorescencje są lampy LED lub SSI. W przypadku zastosowania laserów jako źródła światła z reguły stosuje się podwójne dyski optyczne, z których pierwszy wyposażony jest w soczewki skupiające promienie lasera na szczelinach rozmieszczonych na drugim dysku. Pozwala to na doprowadzenie do preparatu znacznie większej ilości fotonów i co za tym idzie − skrócenie czasu ekspozycji. W niektórych aparatach HCS/HCA zamiast obrazowania konfokalnego stosuje się programową dekonwolucję obrazów (proces polegający na zdefiniowaniu funkcji opisującej zakłócenie i programowym odfiltrowaniu tej funkcji w celu poprawy jakości sygnału).

Niektóre z dostępnych na rynku systemów HSC/HCA wyposażone są w obiektywy z automatyczną immersją wodną, która umożliwia uzyskiwanie znacznie jaśniejszych i ostrzejszych obrazów w stosunku do obiektywów bez immersji. W systemach automatycznych nie ma możliwości stosowania immersji olejowej.

Detektorem w systemach HCS/HCA jest monochromatyczna kamera cyfrowa (najczęściej sCMOS). W niektórych systemach stosuje się do 4 kamer sCMOS umożliwiających symultaniczną rejestrację 4 kanałów fluorescencji, co wymaga wdrożenia metodyki pozwalającej na maksymalne ograniczenie zjawiska crosstalk (zachodzenie na siebie widm emisji barwników fluorescencyjnych powodujące częściową rejestrację sygnału pochodzącego z jednego barwnika w kanale drugiego barwnika). Zastosowanie 4 kamer pozwala na znaczne skrócenie procesu obrazowania wielokolorowego, co ma istotne znaczenie w trybie konfokalnym.

Niektóre systemy HCS/HCA są wyposażone w układy dozowania. Ma to zastosowanie jedynie w przypadkach badania szybkich kinetyk (np. wyrzut wapnia) na poziomie pojedynczych komórek.