Epidemia COVID-19 a ryzyko występowania bakterii Legionella pneumophila w systemach wody ciepłej

fot. iStock

Pandemia COVID-19 spowodowała, że obiekty użyteczności publicznej zostały zamknięte. Sieć wodociągowa, dotąd regularnie używana, stała się bezużyteczna. Sytuacja taka staje się groźna, gdy chodzi o wzrost ryzyka bakteriologicznego, przy wychodzeniu z fazy „lockdown” do normalnego funkcjonowania i użytkowania budynków.

Legionella spp. to pałeczki Gram-ujemne o długości od 2 do 20 µm i szerokości od 0,3 do 0,9 µm. Należą od mikroorganizmów pleomorficznych, tzn. zmieniających swoją morfologię w zależności od warunków bytowania i funkcji życiowych. Są mezofilami, dla których optymalna temperatura wzrostu mieści się w granicach od 20 do 45°C. Są to bakterie nieprzetrwalnikujące, a więc teoretycznie można je bez problemu zlikwidować, stosując temperatury powyżej 60ºC.

Bakterie z rodzaju Legionella znajdują swoje nisze ekologiczne w różnorodnych środowiskach wodnych. Dzięki dobrej zdolności adaptacyjnej zasiedlają zarówno naturalne, jak i sztuczne zbiorniki wodne, mogą również występować w glebie i materiale organicznym. Głównym źródłem energii i węgla są dla nich aminokwasy, lecz do wzrostu wymagają także: jonów żelaza, cynku, magnezu, manganu, wapnia, potasu i miedzi. W cyklu życiowym pałeczek Legionella sp. występują naprzemiennie dwie fazy − inwazyjna i replikacyjna. Przejście z jednej fazy do drugiej odbywa się wyłącznie w żywych, aktywnych komórkach gosp...